Afmæli og landsmót

Sit hér þegar komið er fram á nótt og nýt þess að hafa átt afmæli í dag og hafa fengið hluta af fjölskyldunni hingað í grillveislu í veðurblíðunni. Svo veltir maður vöngum yfir því eftir mikið kjötát og svolitla rauðvínsdrykkju af hverju maður er að borða svona mikið. Fór svo eftir að gestirnir voru farnir að prófarkalesa næsta KÓPAVOGSBLAÐ sem kemur út á fimmtudaginn, fullt af nærfréttum eins og svona blöð eiga að vera uppfull af. Þar er einnig fjallað ítarlega um Risalandsmót UMFÍ sem sett verður á Kópavogsvelli næsta fimmtudag. Það er stórkostleg hátíð framundan í Kópavogi, hvorki meira né minna.

Svona hátíðir verða stöðugt mikilvægari þegar horft er til alls þess sem er að glepja ungdóminn í dag, og margt miður fallegt eða heppilegt eins og eiturlyf. Hér áður fyrr fundum við krakkarnir sjálf upp á leikjum alls konar eða spiluðum knattspyrnu við fremur frumstæðar aðstæður. Við stofnuðum nokkrir félagar knattspyrnufélagið Spyrni og lékum okkur á grundunum fyrir neðan ungmennafélagshúsið við Holtaveg í Reykjavík og kepptum við önnur strákafélög. Það kvartaði enginn undan aðstöðunni, en nú þurfa túninn að vera eggslétt eins vatnsflötur í stafalogni. En "nú er hún Snorrabúð stekkur" og ungmennafélagshúsgrundirnar horfnar undir húsdýragarð.

Frumkvæðið í leik barna og unglinga er að mestu horfið, allt þarf að vera "prógrammerað," frumkvæðið á hröðu undanhaldi, því miður. Ekki er gott að átta sig á þvi hvað er til ráða, kannski ættu foreldrar, eða við afar og ömmur að taka frumkvæðið og kenna barnabörnunum okkar gömlu leikina, fara t.d. í sto eða indíánaleik. Sjáum til!