Pólitíkusar gerðu ekkert með forgangsröðun Vegagerðarinnar í jarðgangagerð

Fyrir um tíu árum síðan lagði Vegagerðin fram tillögur að jarðgöngum sem gerð yrði á landinu, og var forgangsröðuninni breytt nokkuð frá fyrri tillögum en þá hafði verið fyrst og fremst verið litið til vetrareinangrunar sem forgangsverkefni en þarna var breytt um áherslur og fyrst og fremst lögð áhersla á jarðgöng sem gætu stækkað og styrkt byggðakjarna, ekki síst með styttingu vegalengda. Meginástæða þessara breytinga var að sprorna gegn fólksfækkun á landsbyggðinni og efla byggðakjarna sem væru það stórir að þeir gætu haldið uppi fjölbreyttu atvinnu-, mennta- og menningarlífi. Víða var nánast vonlaust að halda uppi vetrarsamgöngum til að tengja byggðalög, eins og t.d. um Hrafnseyrarheiði milli Arnarfjarðar og Dýrafjarðar og Lónsheiði milli Ólafsfjarðar og Fljóta/Skagafjarðar. Fyrstu verkefni að mati Vegagerðarinnar skyldu vera jarðgöng milli Arnarfjarðar og Dýrafjarðar, þá milli Siglufjarðar og Ólafsfjarðar um Héðinsfjörð og loks milli Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Jarðgöng voru þá komin milli Ísafjarðarbæjar, Önundarfjarðar og Súgundafjarðar. En það gekk ekki eftir því hagsmunapólitík þingmanna og ráðherra og kjördæmapot tóku völdin. Þeir Halldór Blöndal og Kristján Möller, núverandi og fyrrverandi samgönguráðherra komu því til vegar að ráðist var í byggingu jarðganga í þeirra kjördæmi milli Ólafsfjarðar og Siglufjarðar þótt þau væri víðs fjarri því að vera arðbærasti kosturinn þótt þau ættu að tengja Siglufjörð við Eyjafjarðarsvæðið og efla Eyjarðarsvæðið í heild sem mótvægi við höfuðborgarsvæðið. Þá var búið að grafa göng milli Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar til að þétta byggðina á Mið-Austurlandi sem komu í stað hættulegs vegakafla um Vattarnes, sem annars hefði þurft að byggja upp á næstu árum. Svo gaman var að grafa Fáskrúðsfjarðargöngin að göng um Almannaskarð til Hornafjarðar fygldu í kjölfarið, það að sagt var til að efla þungaflutninga til Austurlands vegna byggingu álverksmiðju Alcoa á Reyðarfirði og raforkuvers við Kárahnjúka. Vegagerðin taldi þau göng ekki vera á dagskrá næstu 30 árin!Vestfirðingar sátu eftir með sárt ennið, en af hverju?Þingmenn þeirra voru teknir í bólinu, voru of uppteknir við önnur verkefni eða bara uppteknir við að gera ekkert þó margir væru því sammála að brýnast væri að gera göng undir Hrafnseyrarheiði til að efla Vestfirði sem eitt atvinnusvæði. Enn bólar ekkert á framkvæmdum, enginn orkufrekur iðnaður komið til Vestfjarða, hvort sem það er kostur eða ekk, en hafin er jarðgangagerð um Óshlíð, en á röngum stað að ýmsra mati. Forgangsverkefni í jarðgangagerð að mati Vegagerðarinnar fyrir áratug síðan er enn ekki komið til framkvæmda og en þrjú jarðgöng þar á undan. Vestfirðingar geta alls ekki treyst því að farið verði til þeirra næst þegar framkvæmdum lýkur við Héðinsfjarðargöng, t.d. þrýsta Eyfirðingar á um göng undir Vaðlaheiði þó það verkefni hafi ekki einu sinni verið nefnt fyrr en fyrir áratug.Eftirfarandi verkefni taldi Vegagerðin fyrir rúmum áratug að ættu að koma til skoðunar og þau eru hér nefnd í landfræðilegri röð.1.                  Staðarsveit - Kolgrafarfjörður2.                  Brattabrekka3.                  Klettsháls4.                  Dynjandisheiði5.                  Ísafjörður – Súðavík6.                  Eyarfjall í Ísafjarðardjúpi7.                  Tröllatunguheiði8.                  Öxnadalsheiði9.                  Vaðlaheiði10.             Vopnafjörður – Hérað11.             Seyðisfjörður – Hérað/Norðfjörður12.             Norðfjörður – Eskifjörður13.             Fáskrúðsfjörður – Stöðvarfjörður14.             Stöðvarfjörður – Breiðdalsvík15.             Skriðdalur – Berufjörður16.             Undir Berufjörð17.             Reynisfjall í Mýrdal18.             Vestmannaeyjar19.             Hellisheiði.   

Í kreppu birtast furðufuglar!

Ástþór Magnússon krefst þess að fá úthlutað útsendingartíma hjá Ríkisútvarpinu og hefur sent útvarpsstjóra bréf þar að lútandi, það að sagt er. Ástæðuna segir Ástþór þá að hann hafi verið borinn út af opnum borgarafundi sem Ríkisútvarpið hafi sent út. Ástþór segir fundinn hluta af eikstýrðum pólitískum blekkingarvef sem RÚV sé óheimilt að útvarpa eða sjónvarpa nema öðrum sé veittur sambærilegur aðgangur að Ríkisútvarpinu fyrir sín sjónarmið. Kannski vill Ástþór segja okkur af hverju hann var borinn út, af hverju hann mætir á borgarafundi um háalvarleg málefni í jólasveinabúningi, af hverju hann misvirðir dómstóla með því að maka sig tómatssósu og af hverju hann heldur að hann geti gert þessari hnípnu þjóð í vanda yfirhöfuð eitthvað gagn, því það gerir hann sannarlega ekki. Svo er krafist sérstaks útsendingartíma sem enginn mundi hlusta á, ef fengist. Furðufuglar mega vera til mín vegna, en aðeins ef þeir valda engum vandræðum eða tjóni. Þeir geta í besta falli orðið að athlægi.

Átti að sameina TM öðru tryggingafélagi eða olíufélagi?

Forráðamenn Landsbankans hafa ákveðið að ganga ekki að tilboði Kaldbaks í Tryggingamiðstöðina sem þó var talið frágengið mál. Stjórnendur Stoða, sem átti TM að mestu, fjallaði um síðustu helgi um tvö tilboð í tryggingafélagið. Annað var frá Kaldbaki upp á 42 milljarða króna og var ákveðið var að ganga að því, en af því verður ekki samkvæmt þessari ákvörðun Landsbankans. Þögn Fjármálaeftirlitsins kemur ekki á óvart, það heyrist ekkert þaðan um nokkurn skapan hlut, rétt eins og þarna sé einhver draugaborg eða samansafn sjálfskipaðra spekinga sem ráða ekki við sitt verkefni en sitja í skjóli stjórnvalda. Hvað Kaldbakur ætlaði að gera við TM vekur hins vegar upp spurningar um það hvort til hafi staðið að sameina síðan það tryggingafélag einhverju öðru og gera tryggingamarkaðinn stærri og öflugri, jafnvel sameina það einu olíufélaganna sem Kaldbakur á ítök í.

Af hverju er ríkisstjórnin ekki hreinskilin við þjóðina?

Íslensk stjórnvöld hafa verið sökuð um að láta landsmenn lítið sem ekkert vita hvað er i gangi í þjóðfélaginu, láta jafnvel eins og þeim komi þessi efnahagskreppa ekkert við sem þessir útrásarjöfrar stöðu fyrir, og öll þjóðin er nú að súpa seyðið af. Það er m.a. ástæða þess að mótmælafundir eru haldnir reglulega á Austurvelli og raunar furðulegt að heyra einn ráðherra ríkisstjórnarinnar segja að hann skilji ekkert í því hverju fólkið er að mótmæla. Þjóðin skilur ekki hvað svona ráðherra er að gera, þjóðin skilur ekki af hverju hún verðskuldar slíka sendingu. En það eru ekki allir stjórmálamenn með sama markinu brenndir. Ólafur Hr. Sigurðsson,bæjarstjóri á Seyðisfirði, skrifar bréf til bæjarbúa, þar er talað tæpitungulaust um staðreyndir málsins eins og ríkisstjórnin ætti að hafa gert fyrir löngu við okkur, landsmenn, vera hreinskilin við okkur.  Bréf bæjarstjórans fylgir hér á eftir.

Ágætu Seyðfirðingar.  Nú er orðið talsvert langt síðan ég skrifaði ykkur línu síðast og þótti því tími til kominn að setjast niður við tölvuna og hamra fáeinar línur til ykkar.  Nokkrum fjármálasnillingum á ofurlaunum hefur tekist að koma landinu okkar í smánarlega stöðu.  Án efa þá verstu til margra áratuga.   Bretar líta á okkur sem hryðjuverkamenn.  Með gylliboðum var fólk lokkað til að leggja sparifé sitt inn á bankareikninga bæði í Englandi og Hollandi.  Inn á reikninga með ávöxtun sem aðrir gátu ekki boðið.   Aðeins örfáir hérlendis virðast hafa gert sér grein fyrir því hvaða hætta fylgdi þessu ævintýri snillinganna.   Ljóst er þó að innan bankageirans voru menn sem vissu allt um þetta.   Þegar spilaborgin hrundi sat almenningur á Íslandi eftir í súpunni og sparifjáreigendur í fyrrgreindum löndum.   Þetta eru í mínum huga bara einfaldlega glæpamenn sem að minnsta kosti megi kalla landráðamenn enda er ekki annað að sjá en þeim hafi tekist að „sprengja“ okkur aftur um marga áratugi og væntanlega mun það taka okkur mörg ár að komast út úr þeirri stöðu sem við erum komin í.  

Mér finnst allt tal síðustu daga um að það að nú eigum við bara að ganga í Evrópusambandið og taka upp evru hljóma ósköp hjárænulega á sama tíma og við tölum um nauðsyn þess að hlúa nú almennilega að frumatvinnuvegum þjóðarinnar. Er virkilega einhver sem heldur í raun að við eigum einhverja samningsstöðu við Evrópusambandið eins og staðan er í dag. Halda menn að við getum eitthvað samið um auðlindirnar okkar t.d. fiskimiðin? Allt slíkt tal er gífurlega óábyrgt og enn og aftur væri okkur holt að kíkja í manntalið og sjá hvað við erum fámenn þjóð. Það hefði jafnframt  verið ágætt ef fjármálasnillingarnir á ofurlaununum hefðu gert það líka.  Þá værum við kannski ekki í þeirri stöðu sem við erum komin í. Kannski hefði líka bara verið skynsamlegra að útrásar liðið hefði raunverulega farið með sín fyrirtæki til útlanda eða í það minnsta aðskilið algerlega innlenda og erlenda starfsemi.  Það hefði líka verið fínt ef við hefðum fattað að útrásin var ekki útrás heldur hringrás þar sem snillingarnir voru að lána sjálfum sér „peninga“ til að fjármagna hrunadansinn.  Eigendur bankanna á kaf í öðrum fyrirtækjarekstri og allt í fínu lagi af því frjálsræðið var svo mikið.  Frjálsræði sem tekið hefur verið upp af kröfu Evrópusambandsins sem stærstur hluti þjóðarinnar vill nú leita til.  Það versta við þetta allt saman er að væntanlega er þetta allt að mestu leyti löglegt og í samræmi við þær leikreglur sem fyrirtækjum hafa verið settar.  Tekjur ríkisins hefðu vissulega minnkað ef öðru vísi hefði verið staðið að „útrásinni“ og staða ríkissjóðs ekki orðið jafn góð og var fyrir hrunið 6. sept.  (sláandi nálægt 11. sept.), en við værum ekki í jafn djúpum skít og við erum nú.  

Við hér á Seyðisfirði höfum orðið fyrir gífurlegum skakkaföllum í atvinnulífinu aftur og aftur alla síðustu öld með reglulegu millibili.  Seyðisfjörður hefur staðið það allt af sér.   Seyðisfjörður mun líka standa af sér þennan skell.   Kannski var bara gott að við fengum ekkert nema nasaþefinn af góðærinu. Auðvitað finna allir fyrir þeirri stöðu sem upp er komin núna og eins og annars staðar á landinu hefur fólk verið að tapa peninginum.   Það kemur líka mishart niður á fólki að tapa peninginum.   Ellilífeyrisþegum og þeim sem eru komnir af vinnumarkaði er vorkunn en það er auðvitað eitt verra en að tapa peningum og það er að skulda peninga í stöðu eins og nú er komin upp.  Ýmsir létu undan freistingum og keyptu sér ýmislegt sem þeir gátu verið án en gerðu það samt í þeirri vissu að þeir gætu borgað lánin sem tekin voru.  Höfðu enda margir farið í greiðslumat og til fjármálaráðgjafa  sem var í flestum tilvikum forsenda lántökunnar.   Á nokkrum vikum hrundu allar forsendur útreikninga og því miður er það ljóst að stór hluti af þessum lánum verða aldrei greidd.   Lán í erlendum myntkörfum eru það allra skrautlegasta.  Lán sem tekin voru til að kaupa hús, bíla og tæki.  Það var ekkert óeðlilegt að þessi lán væru tekin enda ljóst að þau voru hagstæðari á meðan gengið var þokkalega stöðugt.   Margir eru komnir í mikil vandræði vegna þessa og  sveitarfélög þar á meðal.  Svo er reyndar ekki með Seyðisfjarðarkaupstað sem er aðeins með litlar upphæðir í erlendum lánum eða aðeins  4% af heildarlánum sveitarfélagsins og þeir peningar sem bærinn á eru eingöngu á venjulegum bankareikningum.  

Verðbólgan er líka að setja marga í vanda og ljóst að það sama gerist nú á höfuðborgarsvæðinu sem gerðist víða á landsbyggðinni á árunum 1980-2000 þegar verðbólgubálið geisaði að lán sem hvíla á eignunum vaða  langt upp fyrir söluverð eignanna sem reyndar enginn er til að kaupa.   Gengdarlaust rugl í fasteignaverði á höfuðborgarsvæðinu þar sem verið er að láta menn borga stórfé fyrir landskika undir hús gerir þetta mál enn alvarlegra.   Auðvitað átti að nota tækifærið þegar verðbólgan var í núlli og  taka af vísitölubindingu lána, þá var tækifærið.   Nú vita menn ekkert hvað á að gera.  Það vissu menn heldur ekki á óðaverbólgutímabilinu en þá lentu bara svo fáir í þessu en nú er lán öll annað hvort með ofurvöxtum sem ákveðnir eru að Seðlabankanum eða vísitölubundnir.  Því miður lærðum við ekkert af óðaverðbólgutímabilinu.  Vonandi lærum við eitthvað af því sem við erum að ganga í gegnum núna.

En góðir Seyðfirðingar ekki þýðir að leggjast í eymd og volæði.   Nú verðum við að bera okkur vel eins og við höfum alltaf reynt að gera hérna á Seyðisfirði og kennum öðrum að lifa af niðursveiflurnar.   Hér er reynslan.  Lífið er ekki bara dans á rósum og mótlætið herðir flesta.   Staða sveitarfélagsins okkar er ágæt, atvinna er ennþá í lagi hér hjá okkur og verður vonandi áfram.   Höldum okkar striki og verum jákvæð og bjartsýn þrátt fyrir allt.  Við erum öll á lífi enn og lifum bara þokkalegu lífi flest.  Stöndum vörð um fjölskyldugildin.   Notum frítímann í að rækta líkama og sál.  Nú er tími fyrir íþróttir, útvist og félagslíf hverskonar og höfum í huga hið fornkveðna  að maður sé manns gaman.  

Baráttukveðjur,

Ólafur Hr. Sigurðsson, bæjarstjóri.

Út úr þrengingunum með samstöðu

Íslendingum veitir ekki af að standa saman nú, í blíðu og stríðu. Sumir eyða samt tíma og fyrirhöfn í það að standa í mótmælum gegn stjórnvöldum í stað þess að sýna samstöðu í því að komast út þessum eriðleikum, sem að vísu eru meiri en víðast hvar annars staðar í Evrópu, þökk sé forsætisráðherra Bretlands, ríkis sem nú sýnir sitt rétta andlit sem nýlenduveldi í verstu mynd. Gerist þess þörf eigum við hiklaust að fara í mál við þá og sækja okkur rétt hart, sama hvort það er fyhrir Alþjóðadómstólnum í Haag eða á vettvangi Sameinuðu þjóðanna. Ímynd okkar erlendis hefur beðið hnekki, og það þarf að bæta, með góðu eða illu. Íslensk stjórnvöld hafa alls ekki staðið sig sem skyldi, sérstaklega í því að upplýsa landslýð og alla þá erlendu fréttamenn sem hér eru staddir hvað er að gerast á hverjum tíma. Það má vera mun betra.

Það var gott að heyra nýjan forseta ASÍ, Gylfa Arnbjörnsson, segja við lok þings sambandsins að hann hefði þá staðföstu trú að með samstöðunni muni verkalýðshreyfingunni takast að vinna sig í gegnum þrengingarnar, fyrir ungt fólk og framtíðina. Ég vil trúa þessum orðum, og það vilja miklu fleiri.

Út og suður í kjánalegum hjólreiðatúr

Magnús Bergsson rafvirki er öfgafullur hjólreiðamaður. Það kom berlega í ljós í sjónvarpsþættinum ,,Ú og suður" í kvöld. Maðurinn hlýtur hins vegar að vera bæði ógiftur og barnlaus, það getur enginn boðið sinni fjölskyldu upp á það að vera sífellt á reiðhjóli út og suður um allar trissur. Hvað með að koma börnum í leikskóla eða grunnskóla, konan þarf að komast í vinnuna og þá duga ekki alltaf strætisvagnar, og svo þarf kannski að skutla börnum í ííþróttatíma eða bæinn á enda til að heimsækja afa og ömmu. Á að reiða börnin að kvöldlagi í niðamyrkri?  Magnús er stofnandi Fjallahjólaklúbbsins og fáir Íslendingar hafa hjólað jafn langt og víða um landið og hann. Hann er einnig einn helsti andstæðingur einkabílsins og forðast það að taka bílpróf til að falla ekki í þá freistni að aka þegar hægt er að ferðast á hjóli eða tveimur jafnfljótum. Það er bara meginvitleysa. Margir hverjir hafa engan tíma til að vera á reiðhjóli, oft þarf að flytja ýmislegt fleira milli húsa en bara bílstjórann, t.d. ýmsan varning, en Magnús varð eiginlega sprenghlægilegur þegar hann sagðist taka sendibíl einu sinni á ári til að flytja einhver húsgögn.  Á venjulegu heimili þarf oft að flytja ýmislegt, jafnvel vikulega, sem ekki er hægt að hengja á reiðhjól.

Þetta viðtal Gísla þáttarstjóra var líka ótrúlega langt, bæði hann og Magnús voru margbúnir að endurtaka sig, og þátturinn löngu orðinn hrútleiðinlegur fyrir það eitt. Ég hélt hins vegar áfram að horfa því mig langaði að vita hvernig hann klóraði sig út úr þessum vandræðum. Honum tókst það ekki. Vonandi verður næsti þáttur af ,,Út og suður" málefnalegri.

Fundu vatn, en gleymdu markaðssetningunni!

Þórir Kristinn Þórisson bæjarstjóri í Fjallabyggð var býsna kátur yfir vatnsflaumi miklum í Héðinsfjarðargöngum og hann sagði að sveitafélagið hygðist nýta vatnið til neyslu, iðnaðar og jafnvel útflutnings. Hann sagði vatnsfundinn mikinn feng fyrir sveitarfélagið og svo mikið vatn væri á svæðinu að það gæti dugað öllu Eyjafjarðarsvæðinu. Þórir bæjarstjóri gleymir hins vegar mikilvægu atriði, sem er sjálf markaðssetningin. Það þarf að finna kaupendur en vatnsútflutningur hefur til þessa ekki verið sú gullnáma sem margir hafa haldið, íslenska vatnið er jú svo tært. Erfitt er líka að skilja samanburð bæjarstjórans þegar hann ber mikilvægi vatnsins saman við olíu. Vatnsfundur í Ólafsfirði er varla sú auðsuppspretta sem bæjarstjórinn heldur og varla tækifæri til uppbyggingar og atvinnusköpunar í stórum stíl eins og bæjarstjórinn telur. Héðinsfjarðargöngin voru alls ekki næsta verkefni í jarðgangagerð á Íslandi ef litið er til mikilvægis og forgangsmála. Nær hefði verið að efla atvinnulíf á Vestfjörðum með byggingu jarðganga milli Arnarfjarðar og Dýrafjarðar.

Norðmenn þykjast ráða markrílveiðum

Íslendingar veiða nú makríl í bland við nokkrar síldar við miðlínu milli Íslands og Færeyja. Veiðarnar hafa gengið vel og þá bregður svo við að Norðmenn þykjast geta verið að ráðskast með það hversu mikið við veiðum, eða jafnvel hvort við veiðum yfirleitt nokkuð. Norðmenn hafa ofveitt úr þessum stofni í mörg ár og eru því að fiska á gruggugu vatni. Makríllinn fer allur til bræðslu, einfaldlega vegna þess að hann er enn of feitur til manneldis. Það ætti Norðmenn að kynna sér áður en þeir fara hamförum á síðum norska blaðsins Fiskaren.

Pólitísk misbeiting valds enn við góða heilsu!

Aðalfundur Flugstoða ohf. fór fram þriðjudaginn 3. júní sl. Á fundinum fóru fram hefðbundin aðalfundarstörf. Kynntur var árseikningur Flugstoða ohf. og dótturfélaganna Flugfjarskipta ehf. og TERN Systems hf. og var hann samþykktur. Nokkrar breytingar urðu á stjórn fyrirtækisins. Áfram sitja Ólafur Sveinsson, stjórnarformaður, Hilmar Baldursson og Arnbjörg Sveinsdóttir en úr stjórn viku Gunnar Finnsson og Sæunn Stefánsdóttir. Hér er á ferðinni enn eitt axaskaftið í samgönguráðuneytinu. Það er ekki fyrr farið að vatna yfir hneykslið vegna kaupa og endurbyggingar Grímseyjarferjunnar að Kristján Möller samgönguráðherra kemur að sínum manni í stjórn Flugstoða, Ásgeiri Magnússyni rafvirkja, sem er góður og gegn Samfylkingarmaður en hefur ekki hundsvit á flugmálum og í stað Sæunnar Stefánsdóttur kemur Margrét Kristmannsdóttir.Gunnar Finnsson er hins vegar rekstrarhagfræðingur og hefur starfað að flugmálum allt sitt líf og var aðstoðarframkvæmdastjóri við Alþjóðaflugmálastofnunina, sem staðsett er í Kanada. Hann er væntanlega sá Íslendingur sem næst hefur komið starfi að flugmálum á alþjóðavísu og býr að gríðarlegri þekkingu sem hefði átt að koma Flugstoðum vel. En hann gleymdi að ganga í Samfylkinguna.Þessi ráðning er svona svipuð og ef sjávarútvegsráðherra réði trésmið sem framkvæmdastjóra Fiskifélagsins, eða ef millistjórnendur í banka hefðu úrslitavald um veiðiráðgjöf Hafrannsóknastofnunarinnar. Er ekki kominn tími til að hætta þessari pólitísku misbeitingu ráðherra, hvar sem þeir eru í flokki? Þegar viðreisnarstjórnin lét af völdum í byrjun áratugar 1970 voru nánast allir skólastjórar landsins kratar vegna þess að Gylfi Þ. Gíslason var búinn að vera menntamálaráðherra allan þann tíma. Framsóknarmenn réðu bara sína menn í utanríkisþjónustuna á síðasta áratug, sjálfstæðismenn hömpuðu sínu fólki í valdatíð Davíðs Oddssonar, bæði hjá borg og ríki, og þannig mætti lengi telja, því miður. Bananalýðveldið Ísland er greinilega enn við góða heilsu!

Bravó, Ingibjörg!

Eftirlaunalög Alþingis verða felld úr gildi, samkvæmt áformum stjórnarflokkanna. Þá er til alvarlegrar athugunar að afnema áunninn réttindi þeirra sem hafa fengið þau að sögn Ingibjargar Sólrúnar  Gísladóttur, formanns Samfylkingarinnar. Náist víðtæk sátt um málið verði hægt að afgreiða nýtt frumvarp í vor.

Í desember árið 2003 voru samþykkt lög frá Alþingi sem bættu eftirlaunakjör forseta Íslands, ráðherra, alþingismanna og hæstaréttardómara. Fulltrúar allra þingflokka lögðu frumvarpið fram saman. Halldór Blöndal var fyrsti flutningsmaður en þegar að atkvæðagreiðslu kom féllu Vinstri græn og Frjálslyndir frá stuðningi við frumvarpið. Það var þó samþykkt með atkvæðum stjórnarliða og Guðmundar Árna Stefánssonar. Lögin urðu strax umdeild og viðbrögð verkalýðsforystunnar voru frá fyrsta degi harkaleg, að því er fram kom í kvöldfréttum Sjónvarpsins.

Í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar er skýrt kveðið á um að endurskoða beri þessi eftirlaunalög og nú er sú vinna á lokastigi. Þetta réttlætismál virðist því í höfn.